น้ำตาลมะพร้าว เป็นภูมิปัญญาพื้นบ้านที่ถ่ายทอดกันมายาวหลายร้อยปีและได้สร้างชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว ดังบันทึกในคราวเสด็จประภาสต้นรัชกาลที่ 5 ที่กล่าวถึงน้าตาลมะพร้าวแห่งเมืองบางช้าง จังหวัดสมุทรสงครามว่าเป็น "สุดยอดในความหวาน มัน หอม"
ด้วยเอกลักษณ์ในเรื่องรสชาตที่หอม หวานของน้ำตาลมะพร้าวเหมาะอย่างยิ่ง สำหรับการนำไปประกอบอาหารคาว - หวานโดยเฉพาะขนมไทย

น้ำตาลมะพร้าว (น้้าตาลปี๊บหรือน้้าตาลก้อน) ถือเป็นผลิตภัณฑ์พื้นบ้านที่ผลิตโดยอาศัยภูมิปัญญาชาวบ้าน และอยู่คู่ครัวไทยเป็นเวลาช้านาน ส่วนใหญ่หลายครัวเรือนยังคงใช้น้้าตาลปี๊บประกอบอาหาร โดยเฉพาะอาหารไทย ใช้ประกอบได้ทั้งคาวและหวาน อาหารที่ท้าจากน้้าตาลมะพร้าว เช่น แกงกะทิ หรือขนมหวานต่างๆ จะมีรสชาติ หอม หวาน และมัน

น้ำตาลมะพร้าว ผลิตมาจากน้ำตาลสดที่รองจากงวงมะพร้าว ทุกเช้าชาวสวนมะพร้าวจะน้ากระบอกรองน้้าตาลพร้อมกับมีดปาดงวงปีนขึ้นไปบนยอดต้นมะพร้าว และขึ้นเก็บวันละนับร้อยต้น โดยใช้ไม้พะยอมใส่ในกระบอกรับน้้าตาลกันบูดแบบธรรมชาติ น้้าตาลสดที่รองได้จะต้องใช้ผ้าขาวบางกรองเศษไม้และสิ่งสกปรกทิ้งก่อน เพื่อให้ได้น้้าตาลที่สะอาดน้ามาเคี่ยวที่เตาตาลจนเดือด เวลาเคี่ยวต้องช้อนฟองออก พอน้้าตาลเริ่มงวดจึงลดไฟลง เมื่อเหลือน้้าตาลประมาณ ๑ ใน ๕ หรือ ๑ ใน ๗ ของปริมาณน้้าตาลที่เทลงไป จึงยกกระทะลงจากเตาน้าพายหรือขดลวดมาตีกระทุ้งเพื่อให้น้้าตาลแห้งและแข็งตัวเร็วขึ้น และท้าให้น้้าตาลที่ถูกเคี่ยวเปลี่ยนจากสีน้้าตาลเป็นสีเหลืองนวล เมื่อน้้าตาลเริ่มแข็งตัวก็จะใช้เกรียงขูดออกจากกระทะ เทใส่ปี๊บ เรียกว่า “น้ำตำลปี๊บ” ถ้าเทใส่ถ้วยหรือตะไลพิมพ์ ได้น้้าตาลที่มีลักษณะเป็นก้อนกลมๆ เรียกว่า “น้ำตำลปึก”